Yılların yükünü taşıdın omuzlarında,
Dizlerin çökmüş, gözlerin uzakta,
Bir umut aradın her köşe bucakta,
Belki bir bahar gelir, diye.

Gönlünle savaştın, kalbinle yorgun,
Her adımda biraz daha kırgın,
Kendi gölgenden bile ürkek kaçarken,
Hayat sana da gülsün, bir gün.

Gecelerin yalnız, sabahların sessiz,
Dalgaların dövdüğü kayalar gibisin,
Ama deniz durulmaz, bitmez rüzgar,
Her fırtınanın sonu yine ışıklar.

Belki bir sabah uyanırsın,
Gözlerinde umut, ellerinde bahar,
Hayatın şarkısı kulağında yankılanır,
Ve sen de gülersin, dünyaya bakarken.

Kırgınlıklar dökülür yaprak gibi,
Dikenler yol olur, açar çiçekleri,
Bir gülüşle başlar her yeni gün,
Ve sonunda, hayat sana da gülsün.

Sonsuz bekleyişler erir gecede,
Bir yıldız parlar ansızın kalbinde,
Yürek yüze döner, umutlar yeşerir,
Gece bitmez sanırken, güneş gelir.

Rüzgarla savrulan o eski hüzünler,
Bir rüyadan kalan kırık düşler,
Hepsi silinir, kaybolur bir anda,
Ve yeniden doğarsın, baharda.

Bir tatlı meltem süzülür tenine,
Her acı hatıra karışır denize,
Gözlerin bulur ufukta yeni bir gün,
Ve işte, hayat sana da gülsün.

HÜZÜN GEMİSİ