Gitmelerine hiç alışamadım gönül,
Kırık dökük anılar var içimde,
Her bir gidiş, bir parça daha alır,
Kalbimdeki sessiz sokaklardan.

Yıldızlar kayar, geceler susar,
Kayıp zamanın yankısı, derin bir hüzün,
Her özlemde bir sır, dondurur hayalleri,
Karanlık sokaklar, adımlarıma tanık.

Sevda bir rüzgar gibi geçerken,
Unutulmuş kelimeler gibi,
Dilin ucunda kalır hatıralar,
Bir hüzün, bir gülüş, bir anı gibi.

Bir gün dönecek misin bilmem,
Kimsesiz kalmış bu yürek için,
Gitmelerine alışamadım hiç,
Ama beklemek de bir sevda, değil mi?

Gönlümde açan çiçekler solsa da,
Anılar canlanır, dillerde dolaşır,
Her gitme, bir kez daha hatırlatır,
Sevda, gitmelerle büyür, kök salar.

Gece olunca rüzgar, fısıldar adını,
Karanlıkta kaybolmuş hayallerin peşinde,
Bir yanımda umut, diğer yanımda hasret,
Düşlerimde hep sen, adın bir melodide.

Kırık dökük kalbimde sevdanın izleri,
Her damla gözyaşı, bir deniz gibi derin,
Gidemediklerin hatıra, yaşar her an,
Bir sevda hikayesi, kaybolmuş zaman.

Dönüp dönmeyeceğini bilmem ama,
Yüreğimde hep senin sıcaklığın kalır,
Her solukta bir sabah başlar, umudum,
Gitmelerine alışamadım, gönül, sen kal!

HÜZÜN GEMİSİ