Ayasofya ;

Celladına şirin gözükmek için,
Ruhumuzdan çalınan minareler,
Güldürmez bizi, haç artığı, pişkin,
Sarhoş narası, gülünç bahaneler...

Fatihin şanlı mührü Ayasofya;
Ruhun taş duvarlara üflenişi !
Tekbirlerle mamur edilen şehre,
Zikrullahın her an nakşedilişi !

Bir ah, kapına vurulan zincirler!
Boğazımızda paslı ah, izleri,
Heyhat, yutkunuruz demir düğümler,
Ancak, şehadet temizler bizleri.

Ey İstanbul, seni bize sevdiren;
Mevtaya, cana can, veren sevgili.
Sevinç, gözyaşlarımız da gizlenen,
Değil mi kutlu hadisi şerifi?

Üzerimize çöken neyin nesi!
Korku desen değil, ah mı, nefes mi?
Tövbe de; dağlar eriten er kişi,
Senin mahbes-in fikirden kafes mi?

Bir yanımız, ölüden daha ölü,
Bir yanımız, diriden daha diri,
Sinemizde değil mi ki hak mührü,
Tutar elimizden kaldırır biri.