ÜŞÜYORUM

Gamzeli bir yürek bulmuştum,
Koşmuştum ona, delice,
Zemheri ayında sığınırdım sessizce,
Şems kıskanırdı o yürek sıcaklığı,
Hiçbir yerde bulamadım kayboldu gitti.

Mehtaba benzerdi ışıklı yüzü,
Mahcup oldu ay, tılsımlı sevgiye,
Yıldızlar kendin gördü, kömür gözlerinde,
Kıskandı yıldızlar, ışıkları söndü.

Deryalar sevgiyi gördü, duruldu,
Seyre daldı, düşündü durdu,
İnsan denilen varlık böyle muamma,
Aklı ermedi, köpürdü, dalgaya döndü,

O yüce dağlar, sevgiyi gördü,
Sıcaklığı eritti başındaki karları,
Kutsiyetine secde etti, o yüce dağlar,
Dili tutuldu, lal oldu, soramadı adını.

Adı sevgiydi, sönmeyen ziya huzmesi,
Kâinatı kuşattı, ayırım yapmadı,
Rüzgârlar baş eğdi, huşu ile secde,
Yağmurlar ağladı, esrarlı sevgiye,
Rahmet oldu, hayat verdi, coşturdu,
Yerküre şenlendi, cennete döndü,
Adı sevgiydi, cezbederdi her varlığı.

İnsanlık kaybını arıyor, şu hale bir bak,
Sevgi kırgın, gönlü küskün ve boynu bükük,
Gönüller yurduna ebabiller tünemiş,
Sevgi firar eyledi, sıcak yüreklerden,
Sevgi sahibini arıyor, âlemi gezse de,
Yürekler çürümüş ve her mevsim kış,

Üşüyorum, Eylül ayında,
Buz tutmuş yürekler, anlamsız bakışlar,
Mehtap yüzler ve gözyaşları,
Denizler delirmiş, yıldızlar ışığında kayıp,
Dağlar kükrüyor, içine çöküyor,
Yağmurlar inat, yağmıyor artık,
Yeryüzü kurumuş, çöle dönmüş,
Kâinat küskün artık, sevgi yitiği insanlara,