7
Yorum
35
Beğeni
0,0
Puan
673
Okunma

yolu yok kaldım bir çıkmazın içinde
karanlık bir perde gibi üzerime örtülen keder
ama seni yine de görüyorum oradasın
zihnimin en koyu
karanlığında
elbet
bir gün bu karanlıkları da yırtar gözlerim
belki uzun yıllar sonra belki bir gün sonra
aslında gidecek varacak bir yere ihtiyaçlığım
ama bir örümcek ağında tutukluyum
varlığımı bile hissetmem zor
uyuşmuş gibiyim
çoklu korkuların eşiğinde adımlarım
korkunç değil mi yalnız ve karanlıklarda tutukluluk
aslında kristal bir aydınlığa cesur bir kalbe
muhtaçlığım
oysa yalnızlık ve korkular uçurumunda
olasılıklar sınırlı üstelik bin parçaya bölünürken ruhum kalbim
yaşamın dışına itilmiş ruhsuz bir gölge gibiyim
daha kötüsü olamaz sanırım
zihnimi kemiren düşüncenin boşluğun
ince ağrısıyım
gizleniyorum küflü dehlizlerde
varlığımı hissetmem için yokluğa teslim olmam gerekir
korkularım ağrılarım kederlerim savaşlarım yenilgilerim
anlayın yorgunum savaşamam
sizlerle
.........
sıyrılamam zifiri tünellerin karanlık tomurcuğundan
ayrılamam gerçeklikten yine de
isterseniz
kırın kemiklerimi bu ikircikli olasılıklar cehenneminde
zindanlara atın zincirlere takın
parçalara bölün
atın leşimi
akbabalara
ama seni yine de görüyorum oradasın
zihnimin en koyu
karanlığında
.............
ayşe uçar
30092024
09:55