Nasıl da esiyor rüzgârı mazinin kulak ver
Fısıldıyor o günleri manzara görünendir kan ve ter
Umutma sen ki sıradan değilsin, eğilmeyen dik baş
Senin hükmün varken serde, aktı mı hiç gözden yaş?

Gittiğin yere götürdün insanlık, esenlikti
Farklı da olsa kültürler içerikte bu dirlikti
Hale bir bak, nasıl da savruluştadır şu beşer
Zulmün ve zorbalığın altında türlüdür işkenceler.

Oysa hilâlin gölgesinde yoktu asla çirkinlik
Biz, siz ayrımı olur mu hiç, insana nedir bu çiğlik
Bir bekleyişin sonunda can bulacaksa esenlik
Al cümlesini değerlerin, kuşan kılıcı, kalkanı
Sana ilhamı verecektir inan, toprağında yatanı.

Aş artık çölleri çekinme, rehberlik edenin var
Atan Yavuz da geçmişti onu, bu tarifsizçe bir kâr
Takılma sayılara sakın, bu bir iman mevzuu
Bitti derken fışkırandır milletimin asil soyu.

Vatanı en aziz bil; evin, oban, aşın, yârindir
En zorlu sınavlarda bil ki Kadir Mevlâ`n kerimdir
Korkuya değildir cengin, zorbalar senin hasmın
Harsının mayasındaki güç, sana zaferleri taksın.
Biliriz asla sığılmaz ne göklere ne yere
Rab`bin vermiş emri çoktan, onlarca kutlu beye
Yarılsa yer, çökse gökler kim bozacak töreni
Üç beş sırtlan ordusu bu, yenebilir mi seni?

Bir tek uğratır bizi, o savruluşun seline
Dilde, inançta, tasada birliğini yitirme
Nasıl da koşmuştu o günler, ecdadın siperlere
Biz diyorsak ta yürekten, yol görünür zafere.

Bir mavi gözlü gelmişti, ufku deldi bakışı
Ta kalbinden yakaladı, derdest etti düşmanı
Ve işledi nakış nakış dedi Türklük hazine
Utanma dik dursun başın, hasletlerin pek büyük
Omza alsan tün dünyayı sana ağır gelmez yük.

Mazlumları güldürensin, zulmü ise bitiren
Tam da bu yüzdendir bil ki en halis dayanaksın
Yüklen artık vazifeni kimmiş seni sindiren!

Bugün varım ben de bu davanın peşinde
Belki yarın yoktur amma niyet ettik yeminle
Sayımız az olsa da biz arzı titretiriz
Düşkün, yoksul, ezilenin yegâne hamisiyiz
Bitimi bilinmez yolda mahşere dek bu kavga
Kudretli tahtın emriydi, bu dava kutlu dava.

Oğuzhan KÜLTE