0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
266
Okunma
Biliyorum gülümünde bir insan olduğunu
Bülbül gibi konuşup, gül gibi sustuğunu
Üzülüp ağladığında çiban çıkar sırtımda
Kurtlar çakallar girer kanlı rüyalarıma
Bir hüzün bulutu kuşatır bedenimi
Ne gündüzü bilirim, ne karanlık geceyi
Çocukluğum, gençliğim bin acıyla boğulur
Gülüm bilmez acılar aşkın kılavuzudur
Ben de mecnun gibiyim gülüm bana perdedir
Gülüm değil aradığım gerçek aşk nerededir
Çöllere yabancıyım ben bir mecnun değilim
Gülümle avunacak sevinecek değilim
Bir sonsuzluk iklimi bir ebedi mutluluk
Konsun gönlümüze de hiç bitmesin bu dostluk.
Mehmet Nurettin Üstün.
