0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
210
Okunma
Senden ayrı gubetteki günlerde
Bir soğuk, bir karanlık zindanda gibiyim
İstanbul dağılıyor zihnimde perde perde
Şimdi yalnız ayrılığın sisleri içindeyim
Artık inancım kalmadı ne sevdaya, ne aşka
Bulur mu beni huzur, çaldığım her kapıda
Ben sevgini beklerken ayrılığa düşmüşüm
Ben böyle bir ızdırap ne duymuş, ne görmüşüm
Ne yağmurda ıslanıyor ne rüzgârda üşüyorum
Yanımda ol diyerek çok şey mi istiyorum
Bu dört duvar bu tavan beni sıkıyor anla
Bu aslanı bu kafese sığdıramazsın anla
Bu şairi bu küçük şehirler nasıl tutsun
Gelmezsen bu yalnızlık senin de dostun olsun.
Mehmet Nurettin ÜSTÜN
