Bir zamanlar başlar her hikaye,
Kırık bir masalın dudaklarında,
Sessiz bir fısıltı, eski bir şarkı,
Gecenin karanlığında yankılanan.

Yarım kalmış cümleler dolanır aklımda,
Sözler, susmuş bir rüzgarın izinde,
Yapraklar dökülürken usulca,
Her biri bir hatıra, her biri bir yara.

Gözlerimde bir sonbahar rengi,
Zaman, zamansızca akar içimde.
Kırılmış masalların gölgesinde,
Arar durur sevda, kaybolmuş öyküsünü.

Gökten bir yıldız kayar uzaklara,
Bir dilek tutar gönlüm, yarım kalan.
Kırık masalın kalbi, suskun kalır,
Bir daha yazılmayan o eski sonla.

Sararmış sayfalarda bekler aşk,
Çoktan unutulmuş, bir zamanlar tazeydi.
Ve biz, savrulduk rüzgarla,
Kırık bir masalın içinde sessizce.

Bize kalan, kırık bir masalın özüdür,
Her kelime bir yara, her dize bir acı.
Sararmış yapraklarda gizli aşk,
Bir zamanlar yeşil, şimdi düşlere karışan.

Ve biz, unutulmuş bir melodinin ezgisinde,
Düşlerin derinliklerinde savrulduk.
Kırık bir masalın içinde,
Sessizlik ve hasretle yol alırız.

HÜZÜN GEMİSİ
AHMET NEJAT