Gücünü önsezilerden alan kendini tesadüflere bağlayan adımlar.
Sonu belirsiz yolda ayak yordamıyla yürüme cesareti.
Kancıkça gülümseme yetisini, alaycı bakışlarla süsleme sanatı.
Yalınayak başıkabak sokağa bırakılan çığlıklar.
Esarete döndürülmeye calışılan özgürlüğün saklı tutulan kendini savunma hakkı.
Devasa, kural dışı ve hin olmuş düşüncelere sevk eden iç aklım, hangi devrik cümlede bulacaksın demini.
Erdemini yitiren ömrün dış cephesine yapılan saldırılarda zaman tarifini yapamama sıkıntısı.
Doymak bilmeyen hörgücüme ne kadar batak su biriktirdin hayat,
o yüzden bayat cümleler dilde.
Toprağın haki rengine uyumu beceremedik bir türlü ya neyse, yine de neyse.
Yılan çığlığına gizlenen hayatın vahşiliğini duyuyorum kaldırımları medeniyetle süslenen şehrin caddelerinde.
Hep bir maske yüzlerde.
Gösterimi riya olan hayat filminde aldığımız rol de sıkmaya başladı artık.
O yüzden son rotarın dönüş biletini ararken yitip gitmenin kabullenilmeyen yüzüne sırtımız dönük yaşarken biblo dolu bir fanusun içinde avutuyoruz kendimizi ya, dünya denilen mekânın sahte maviliğinde berduş düşlerin çilekeş yalnızlığında.
Yine de neyse, diyorum, neyse .