2
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
297
Okunma
Duvara bakıyorum, duvar bana bakıyor
İki damla duvardan yanağıma akıyor
Gülümsüyor tüm yüzler, sanki ölmemiş gibi
Yahut fani dünyaya asla gelmemiş gibi
Usul usul bir buğu gözlerime düşüyor
Bütün eller uzakta, avuçlarım üşüyor
Kimi yaşlı kimi genç; genç yaşlının babası
Hala dumanı tüten köşede kar sobası
Birbirine gülüyor yarım yırtık iki baş
Anlıyorum esvaptan; bir bacı bir de gardaş
Kimi hala parlıyor kiminin rengi solmuş
Bilmiyoruz hayatta onlar için ne olmuş
Duvardaki resimler; saatler durmuş orda
Sanki ecele karşı bir pusu kurmuş orda
Ne nefes var ne de ses; dünyadan azat olmuş
Karışmış kâinata her biri sanat olmuş
Bir tefekkür anında, ‘işte hayat diyorum’
Resimlerin peşinden yürüyüp gidiyorum
5.0
100% (4)
Cevap Yaz