0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
25
Okunma
Güvercinlerin uçmuş, yetim kalmış kediler
Otlar bitmiş avlunda, biçen yok anneciğim
Baban attaya gitti, annen öldü dediler
Çaldım çaldım kapıyı açan yok anneciğim
Çöktüm kaldım eşiğe, gölgem bile küçüldü
Ahşap kapı sürgüsü gıcırdayıp açıldı
Üzerime mertekten öksüz tozu saçıldı
Bekledim, sokağından geçen yok anneciğim
Duvarda birkaç resim, seninki eksik kalmış
Odandaki huzuru sanki şakiler çalmış
Örümcek bile anne, yalnızlıktan bunalmış
Boşa akar pınarın içen yok anneciğim
Alnım düştü elime, dünya seslendi bana
‘Ervahı ezeldendir bu hakikat insana,
Er geç erişir ecel elbet bir gün her cana’
Ölüm, ölüm hakikat, kaçan yok anneciğim!
