Sosyal yaşama ve olumsuzluk yaratan tarafgirliğe dair anlamlı ve anlatımı güzel bir hece şiiri daha okudum kaleminizden tebriklerimle nicelerine diyor esenlikler diliyorum.
Kaleminiz daim ilhamınız bol olsun.
Saygı sevgi ve muhabbetle hep şiirde kalınız.
Selamlarımla

"İnsan kendi camından berrak görür alemi
Ninni gelir kimine komşusunun elemi"

.. /

"Eskiden gördüğüne selam verip geçerdin
Dağdaki suyu bile kirletmeden içerdin"

../

Şiir genel manada akıcı ama şu satırların bu kadar birbirini tamamlayıcı olması hayranlık uyandırdı bende.

Türkçemizin güzel kullanımı için de ayrıca tebrik ediyorum kıymetli dostum...

Anlamlıydı.Derindi.Şiirdi.MUHTEŞEMDİ.

Bayram Emir Bey’in bu hece şiiri, insanın toplumsal ve manevi ilişkilerini derinlemesine ele alıyor. Şair, yaranma çabasının ne kadar boş ve yanıltıcı bir uğraş olduğunu vurguluyor. Şiir, dışarıya hoş görünmek, başkalarını memnun etmek için yapılacak her çabanın son tahlilde gerçek bir anlam taşımadığını anlatıyor.

İlk dizeden itibaren, kişisel doğruların ve yanlışların, her bireyin kendi bakış açısına bağlı olarak şekillendiği belirtiliyor. Hangi yoldan gidersek gidelim, ne kadar doğru ya da yanlış bir şey söylesek de, başkalarına yaranmanın imkansız olduğunu dile getiriyor. İnsanların içindeki niyet ve ahlak, dışarıya yansıyan davranışlardan daha önemli.

İkinci beyitte, zamanın değişimi ile birlikte gelen yozlaşma ve bozulma dikkat çekiyor. Eskiden daha dürüst ve temiz olan insanlar, şimdi çıkarları doğrultusunda hareket ederken, gerçek değerlerden sapmışlardır. Gönül huzuruna ulaşmak ve başkalarına yaranmaya çalışmaktan öte, içsel doğruluğa ve inanca sahip olmak gerektiği ifade ediliyor.

Üçüncü bölümde, dünya malının geçici ve yanıltıcı olduğu, Karun’un sahip olduğu servetin ona gerçekten bir değer katmadığı hatırlatılıyor. Gerçek anlamda değerli olan şeylerin, kalpten ve ahlaktan geçtiği, dışa dönük gösterişlerle bir sonuca varılamayacağı anlatılıyor.

Son dizede ise, insanın doğa ile barış içinde olması, kendi özünü bulması gerektiği belirtiliyor. Bahçesinde yetişen çiçeklere bile zarar vermeden, onları sevgiyle kucaklamak; nefsin, dışarıya gösteriş için değil, içsel bir huzur için yaşanması gerektiği söyleniyor. Şiir, tüm bu düşüncelerle, insanın içsel dünyasında bir iyileşme, bir dönüşüm çağrısı yapıyor.

Sonuç olarak, şiir, başkalarına yaranmaya çalışmanın anlamsızlığını, gerçek huzurun ve doğruluğun yalnızca içsel bir tutumla sağlanabileceğini öğütlüyor.

Alemi İnsan kendi camından berrak görür
Kimine komşusunun elemi ninni gelir
Hakimiyse davanın kalemi kolay kırar
Basma kefeye desen. ele yaranamazsın

Mükemmeldi..ikinci kıta böylede olabilirmiş

Günüm eseri..


Günaydın

Vakit öyle bir vakit; ehil namuslu değil
Gel gelelim üstadım, cahil de uslu değil
Evladı ak kefende, babası yaslı değil
Yol benim yolum desen, yola yaranamazsın

Anlıyorum, kiminin dünyalıktır muradı
Ar pazara çıkmışsa peşin olur iradı
Oysa dünya nimeti Karun’a mı yaradı
Devirde su verdiğin dala yaranamazsın

Eskiden gördüğüne selam verip geçerdin
Dağdaki suyu bile kirletmeden içerdin
Çekip de la havle’ni her beladan kaçardın
Bugünse ağzındaki dile yaranamazsın

Ne eskiler kaldı ne de biz eskilerı tutabildık yitirdik insanlığımızı tebrikler üstadım👏🏻👏🏻👏🏻💐