NİLÜFER

Terk ettim aynadaki yüz yaşlı o kadını
Yılların yorgunluğuna kahreden mor rujlu akşamları

Sisli bir yoldan geçiyorum
Beş tarafı sular altında
Yolu tökezleyerek yürüyen ben
Koşarken yollarda çürüyen ben
Dursam götürür mü beni aşkın başkentine
Paramparça olur mu engeller

Bir çocuk sesi duyuyorum maziden
Lüleli saçları karıştırıyor karanlığımı
Güldüğünde görünen tüm dişleri
Hesap sorarcasına yerlerinden çıkıp
Hücum ediyorlar yaşlı yüzüme
Yürüyor hayata çocuk, bırakarak pişmanlıkları
Şimdi cıvıl cıvıl bakışları

Yağmur altı bir sabah daha uyanıyor
Masa başı uykular sokuluyor şimdi ateşten göğsüme
Isındıkça ısınıyor, dokunuyorum, sımsıcak elleri
Bitmemiş günler bacaklarıma dolanıyor
Ellerinde geçmişin sorgu defteri
Omuzuma örtülen sevda şalı yetmiyor ısıtmaya
Hatırlıyorum kulaklarıma fısıldayan o gözleri
Belki de bitmiş bir masaldı dinlediğim

Sessizce çağırıyor geri gel şarkısı
Gidiyorum kendime kök salmaya nilüfer edasıyla
Gidiyorum kendi masalımı yazmaya

Aylin@süslünesir