Sırtımda çelik yorgan üşüyorum zamansız
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili
Öyle bir haldeyim ki yaşıyorum ben ansız
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili.

Gözlerin gülüşümdü hüzün dolu da olsa
Bakışın umudumdu uzaklara da dalsa
Ellerin ellerimdi buz dağında da kalsa
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili.

Geçip giden anılar kirpiklerime akar
Radyodaki şarkılar hüzünle beni yakar
Ay düşünce denize yüzün yüzüme bakar
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili.

Silinir yavaş yavaş göğsümdeki resimler
Kanatlanır şimşekler aydınlanır cisimler
Göç edince turnalar unutulur isimler
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili.

Bağlanmaktır yaşamak olsa bile kafeste
Düşünmeden sonunu aldığım her nefeste
Sarılıp kayıtsızca can bulmaktır o histe
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili.

Yılların yorgunluğu ağlaşıyor amansız
Yüzümdeki çizgiler okunuyor fermansız
Yazmıyor artık seni kalem bile dermansız
Çoktan unuttum seni artık gelme sevgili.

AYLİN