Karasu suskun
Zor bu kasabada sensiz yaşamak
Loş yanan sokak lâmbalarının buğulu aydınlığı
Kulakları tırmalar uzaktan gelen müzik sesleri...
Öyle arnavut kaldırımları da yok sokakların
Duvarlarından sarkan çiğdemler
Demir çitlere sere serpe yayılırken
Etrafa saçtığı kokunun
Gururunu ve özgürlüğünü yaşar
Bedeni yorgun insanlar

Gecenin sert rüzgarı eserken karasu sahilinde
Uçuşur kum taneleri,boş kalır çay bahçeleri
Gözlerim dalınca uzaklara
Esen meltem sevdayı fısıldar kulaklarıma
Alıp götürür beni yağmur kokan bahçelerine
İçimde yaşatırım seni soluğum kesilse de...

Karasu suskun...!
Hiç de kolay olmuyor buralarda sensizlik
Yüreğimde acısını hissediyorum
Kaybettiklerinin telâfisi mümkün olmuyor
Tahammülsüz olduğum anlarda bile
Seni düşünmek yetiyor bana.
İçimdeki kaygıları bitirdim
Oysa ki
Gülüşün ne demek olduğunu anlamıştım seninle
YEŞİLIRMAK