Efkarlıyım!
Sabahlara kadar gözüme uyku girmedi...
Daraldım! sikildım!
Sonun da derdimi, esen rüzgâra anlattım....
Anlatır anlatmaz...
Çilekeş Gönlümü aldı götürdü...
Uzak Diyarlara, sqndım...
Rahatladım!

Umudum tükenmiş....
Dünyam kararmıştı...
Gönül bahçem de ise güllerim solmuş, sararmışti...
Oysa ki, kendimi, bitkin bir halde...
Azrail’ in karşısın da buldum!
Meğerse...
Nicedir, Azrail arar, sorarmış beni...

Beni görür, görmez, sert baktı!
Esti kükredi!
Elim ayağım soğudu!
Tutmaz oldu!
Dizlerimin bağı çözüldü!
Yürümez oldu!
Dilim tutuldu!
Konuşamaz oldu!

Nicedir, çektiğim, bunca eza, cefa bitmedi ey keder!
Kendimi bir bencil yolunda eyledim heder!
Alnıma yazılmış, bir kere...
Artık, güldürmez kader!
Nereden bile bilirdim?
Anlatır anlatmaz aldı götürdü rüzgar...

Ey Azrail!
Feryadım, isyanım o, andı...
Sitem dolu figanım arşa dayandı...
Çaresiz yüreğim, ağladıkça yandıkça yandı...
Affet beni Azrail!
Aklım ve kalbim aciz düşüp şeytana kandı...
Nereden bile bilirdim?
Anlatır anlatmaz aldı getirdi rüzgar!
Evet!
Belki, günahım çoktur...
Ama, kalbim de bir kötülük yoktur...
Dileğim, mutlu olmaktı...
Evlenip, yuva kurmaktı...
Ebedi, huzuru bulmak, mutlu olmaktı...
Duaya kalkmıyor artık ellerim...
Nereden bile bilirdim!
Anlatır, anlatmaz alıp, götüreceğini?...
Dinçer Dayı