SEN İNSANSIN (Gurbet şiirlerim)

Topraktan yaratıp ruhundan verdi
Seni yeryüzüne sultan eyledi
Akıl, şuur verdi ‘insansın’ dedi
İzzeti, iffeti yere düşürme!

İmanı, irfanı sana lütfetti
Çok günaha girdin; gene affetti
Şefkat öksüz kaldı, merhamet bitti
Yoksulu, yetimi dara düşürme!

Sen ki yeryüzüne halife oldun
Kesmedi rızkını, etmedi zebun
Ne kadrini bildin, ne zevke doydun
Nefsini, neslini zora düşürme!

Görevin neydi ki sen neler yaptın?
Mâbudu bıraktın, nefsine taptın.
Gazze’yi görmedin, keyfine baktın
Dünyayı har içre hara düşürme!

Düşün ki kısa bir gölgelik Dünya
Muvakkat bir nefes; kısa bir rüya
Birazcık azmetsen tutacak maya.
Kalb-i şâdânını zara düşürme!

Hakkın kelâmına bak satır satır.
Nefsin putlarını kır çatır çatır.
Hakikati söyle, gerçeği haykır.
Ciğerlerimizi kora düşürme!

18.08.2024
Mehmet Durak
Macon-Lyon-Fransa