Yaşı henüz altı
Babadan yetim kalmıştı
Bu hayata ilk çapraz düşüşüydü
Bir yaşlı gibi düşünürdü
Nereden "baba" duysa
Yüreği üşürdü

Çare diyordu
Yolları çaresizliğe çıkıyordu
Kar diyordu başına yağıyordu
Yar diyordu üstüne yıkılıyordu
Sar diyordu kollar kırılıyordu
Efkar diyordu Kanı donuyordu

Sahi anne ne oluyordu?

Onun da sevdaları vardı
Aşkları, tutkuları kendine ait
Olsun isterdi kız-kızan
Hayatında hiç görmemiş
Bir satır mektup yazan

Medreseye gitmemiş
Mektep çok gelmiş
Yaşıyor işte hayatı
Bıktıran bir iniş
Bütün suları kesilmiş
İçine çekilmiş

Hani elinden gelse buharlaşacak
Dünyasına girmemiş kap-kaçak
Hayat gökte bir salıncak
Ya uçacak
Ya kaçacak

Sallanır başucunda kalın bir sicim
Anne yanıyor içim !

Bir kez gülmemiş talihine kara yer
Şimdi dört yanı siper
Göğü içecek gibi bakıyor gözleri
Bir hayat ki sırf alın teri

Tanrım diyor
Daha var mı beteri


Hayrettin YAZICI