Papatyam!
Şu yüzümdeki yalnızlığı görme
Kendi mevsimlerime bile yabancıyım ben
Bahar gelmiş yaşlı gönlüme
Asırlardır sevdanın çarmıhındayım
Kapat ellerinle dudaklarımı
Sustukça kendi içimde
Nasılsa aşka konuşurum ben
Sus söyleme, göçebe sevdalardan bunaldım ben
Uykusuz bir gövdedir taşıdığım
Sızlar göğsümde sevdanın varlığı
Ruhumun kıyısında sevgi tohumları
Yarasalar yuva yapar yüreğime
Karanlığın ışığıyla da yaşarım ben
Susma konuş!
Yokluğunun uzamış saçları mı avucumdaki?
Eşkalsiz sevilen mi yüreğime serptiğin?
Şimdi tutsak bir sabrın türküsü var dilimde
Geceler sarıyorsun sana müptela tenime
Susma, kederli bir gönül ağrısı bırakma gönlümde
Gel yar, kirli sokakların irini olmasın ellerinde
Uzak sevişmelerin miadı eskinin dilinde
Sana yıldızlar bıraktım şiir ülkemde
Ruhuma ezberlettim nurlu ismini
Gel yar, gel de aşkın mührünü aç öpüşlerinle!