Papatyam!
Hastayım, titriyor her yanım
Dermansızım ve tükeniyorum
Umutsuzum yarından
Sıcak yüreğinin nağmelerini arıyor bedenim
Dokun pamuk ellerinle tenime!
Şifan olsun beni benden alan bakışların
Dudaklarından dökülen kelimler
Okşasın yaralı gönlümü
Deniz mavisi tebessümlerinde uzakları yakın et!
Nefesinin aşk kokan ateşinde
Limonlu naneli çayından yudumlasam
Marifetli ellerinin yoğurduğu tarhana çorbasından tatsam
Dizlerine başımı koyarak çocuk olsam şefkatli kucağında
Şiirlerinde fısılda pas tutmuş kulaklarıma
İn yüreğinin en derin mavi kuytularına
Dalgalandır durgun sularımı
Uzun zamandır güneş değmeyen yalnızlığımla
Beyaz bir yelkenli ile götür beni buralardan enginlere
Şimdi sensiz, sırat köprüsünden düşmüş gibi
Cehennemin ortasında alev alev yanmaktayım
Ne mavi güllerim kaldı ne de gülistanlığım
Hastayım sensizlikte, gün gün tükeniyor
Kaybediyorum direncimi
Ay bile uzak kaldı gecelerime
Gel bir tanem, gün yüzü görmemiş karanlığıma ışık ol!
Ve ne olur, damarlarımda yaşam çekilmeden sarıl bana!