Can sıkılır, gönül burulur gidişatlara
Arayıp durduklarımız yok mu uzaklarda
Gül ve dikeni gibiymiş şu hayat ortası yok
Ne de çok duyarım asılsız, samimiyetsiz
Gönle değmeyen kof sözü, yalandan bakışı
İhanet gibi birikmişler anılar akıtır, gözyaşı.

Yerimizi değiştirsek de değişmez bu gerçekler
Hangi özne olursa olsun dilde aynıdır cümleler
Bilmem kaç gündüz ve gece eklenmiş ötelerde
Bir aramak halindeyiz maziden de beslenerek
Hayallerimizi elimizden alıyor bir engerek.

Ne mi, neresi mi, neden mi,kim mi, kimlerdi
Bitimsiz sorularla çalkalanıyor zihin bir ikindi
Ve biterken gün, yine geceye değecek duygu
Bir hasretlik şarkısının dizelerindedir vurgu.

Ey gönül, ne de meyledensin isyanlara
Bırakmak hiç düşmez, kovalamak revaçta
Mekânın, zamanın içinden hep sıyrılansın
Yorulmak bilmezsin, bilmem kaç yaşındasın?

Ağlamanın da güzelliği gördük, susmaların da
Kimseye değmesin dileriz bizden nazar da
Tut ki akıl da duygular da kırmış prangasını
Bulmak istiyor belli ki insanların hasını
Bir manzumesi değil mi o geçmişteki değerler
Kattıkça katarlardı sevgiyi ki her şeye değer

Bulunur mu aranılan bilemeyiz, sürecektir
Ümide teselli de olsa can verecek gerçekler
Ne yazık ki o duyguların yoğunluğundan
Çirkinliklerden çok öte saf ve berrakça da
Hâlâ var mı taşıyabilenler, ulvidir ümitler
Nefesler tükenmedikçe bir gün görünecekler.

Yıkılsa da dünya üstümüze bırakmayacağız
Bir ölüm dışında yollara çıktık, âşinayız
Soruyorum var mı izleri muştuların, nerdeler
Anlaşılan o ki, bulana değin olacağız derbeder.


Oğuzhan KÜLTE