Meslek muradına erdin nihayet
Hakkındır, hayaller kur Oğuzcan’ım
Aklında bir soru kaldıysa şayet
Çekinme; rahatça sor Oğuzcan’ım

Dil farklı dese de bazen îmalı
Ateşten gömlektir devletin malı
Milleti memura rüşvet hamalı
Görenin kalbini kır Oğuzcan’ım

Gönüller incitmek günahtır ama
Teşvik ederlerse şayet harama
Haya şamarına fetva arama
Günahın boynuma; vur Oğuzcan’ım!

Doğrudur; bozulduk, değişti zaman
Ne yer bizden razı ne de asuman
Kalplerde olması gereken îman
Avuçlar içinde kor Oğuzcan’ım

Tahsilat notları düşüp günlüğe
Kavuşan olsa da çok zenginliğe
Ne kurnazlıklara ne de hinliğe
Kafanı müsbete yor Oğuzcan’ım

Sen, ben, o; şayet biz olmazsak rahat
Tahtına kavuşur birgün liyakat...
Uykunu zamansız bölmezdim, fakat
Yazık ki vaktimiz dar Oğuzcan’ım

Hergün minareler çalsa da siren
Sağıra yatmakta haram geğiren
Kötüden uzak dur, nefsine diren!
İblisi düşmanın gör Oğuzcan’ım

Adetten olsa da ağudan içme
Zehirli kuyunun yanından geçme!
Sen sen ol , öyle kal, kolayı seçme!
Mü’mine yakışan zor Oğuzcan’ım

Hilalin boynunu bükülmüş görsen
Dünyayı karşına dikilmiş görsen
Yine de omzunu omzuma versen
Sarsılmaz bu kal’a, sur Oğuzcan’ım

Her zoru ilâhî bir sınav bil ki
Gördüğün manzara değişir belki
’Hiç ümit kalmadı’ dese de Hulkî
Ufukta bir ışık var Oğuzcan’ım

Mecit Aktürk