BAKMA ÖYLE
Başka eller uzandı sevdamıza
Başka kalemler yazdı kaderimizi
Kıramadık uzanan elleri
Bozamadık yazılan kaderi
Özlüyorum o eski güzel günleri
Özlüyorum da gelmiyor geri

Bu senden ayrı kaçıncı yıl bilinmez
Yolculuklar yaşıyorum sonu hiç gelmez
Aldı götürdü herşeyimi hain kader
Bir aşkın kaldı yürekte tek o silinmez

Bakma öyle buruk bakışıma
Bakma böyle suskun duruşuma
Bakma güzelim bakma kaderin önünde
Bir yaprak gibi savruluşuma

Yitirdim seni bir bahar günü
Kara kış yaşadım yaz gelmeden
Ezildi ümitlerim özlerken yüzünü
Sevdiğimi diyemeden

Dudaklarımı okursun belki
Senin bilmediğin en gizli şeyleri
Çözersin ve anlarsın sevdiğimi
Kendimi kahrederekten

Adım asi bilinmesin diye
Yenildim kader denilen şeye
Bir hasret yaşıyorum senden uzakta
Adını bile koyamadım hala

Ardına bakmadan yürü sevdiğim
Ben seni her yollara düştüğümde
Tren düdüklerinde duyar
Egzoz dumanlarında koklarım
Ve gözlerin gelir aklıma
Vapur kotralarından severken seni

Bakma öyle gözlerime
Ben değilim bu gördüğün ben
Yüzümü arasan da kaderinde
Çıkaramazsın biryerlerden

Sesimi çıkarmam gidişine
İlk değil ki bu haksızlık bana
Başımı eğerim önüme
Varırım doya doya
Bu ayrılığın tadına

Yaşanan deli dolu hatıralar
Sende kalan mutlaka birşeyim var
Verme bana hep sende kalsın
Benim tek tesellim değil ki onlar

Bakma öyle baktığıma
Yüzümde tebessüm arama boşuna
Alışamadım sevdalım alışamadım
Kaderin bu kadar zalim oluşuna

Belki de bir inkardır bu bakış
Yaşananları tümden siliveren
Belki de bir yalanı anlatır
Bir sevdayı kökten deviren

Birbirimizden habersiz olacağız
Sen yaşarken mutlulukları
Ben hep bir hayalin peşinde
Bekleyeceğim yarınları

Bu halime bakıpda sakın
Yüreğin sızlamasın
Gözlerin ağlamasın
Varsın ciğerim yansın
Ardı sıra sevdaların
✒ Emrah İslam Kurt
(1999/ İstanbul)