Döküldü yapraklar toprağa düştü
Sıla bize gurbet yaprağa düştü..
Düşen yaprak dönmez artık dalına
Beden yine candan ırağa düştü.

Gidenler geriye dönmez, dediler
Hasretin ateşi sönmez dediler
Ayrılık bal olsa yenmez dediler
Her zehiri yutmak yüreğe düştü.

Şaşırdı mevsimler vakti, zamanı
Yine bize döndü efkâr dumanı
Kimse bulamadı o süt limanı
Gönül tatlı sudan çorağa düştü.

Gam, kasavet kulun boyunu aştı
Bu mezarı dost mu, düşman mı eşti?
Gerçek aşıkların yolu değişti
Dertleri anlatmak çırağa düştü.

Gönül deryası çok bulandı taştı
Çeşm’i giryân oldu, hududu aştı
Yolcu kaderiyle gezdi dolaştı
Yolun ucu en son durağa düştü.

Hicranî’de aldı acıdan payı
Gerdi yine dertler üstüne yayı
Baharı aradı bir ömür boyu
Her sabah üstüne kırağı düştü...

Nûriye Akyol 13/11/2022