karanlığın
çığırtkanlığında suskun düşünceler
içime içime damlayan kıymık dikeni sancılar
aldım yuttum kimsesizliğin yetimliğini
dilaltı söyleşilerini
zihnimin sınırlarını aştım
kıyısı keskin uçurumlarda kaldı ölümüm
ölüler şehri nereye çıkıyor ya ruhların kuşa dönüştüğü
yer neresi annem

dili kesik yontma bir taş gibi sessizliğimi içiyor kızgın güneşler
üzüntünün üzüntüyü biçtiği bu gurbet ya bir canlının
diğer canlıyı boğazladığı yad eller neresi annem
dokunsalar toprağın kalbine isyanlar fışkıracak
onun bile yüreğini inciten bu sızının
adı ne söyle annem

aynalar görmüyor mu beni
ırmaklarla yarışır oldu gözyaşım
yüzümü parçalasalar içinden çeliği biçen kederler püskürür
her şeyler olup biterken boyunlarından tutulup tutulup
ateşe atılan canları seyrederken bahane türeten
bu arsız güruhlar hangi dünyanın hangi evrenin
kalpsizleri annem

çığlık çığlığayken tüm yollar bu düğün bu şenlik alayı da ne
ya incinen bu karıncalar ve ağaçlar dahi turnalar
neyin zıtlığını neyin sapkınlığını yaşıyor

birileri sustursun
kalbimin çöl yankılarını yavaş yavaş kar sularını örtsün üzerime
içimde kabaran bu öfke dağları ah! ağzımı açsam dünya tutuşacak
sussam yer gücenecek toprak alınacak
yavaşça ellerime dokun annem sevgi neydi vicdan neydi
merhamet ahde vefa neydi
neydi neydi

içimin çocuksu ölülerini
ayaklandıran bu tümseklere soralım
bu duman bu sis de ne göz gözü neden görmüyor annem
bu sahipsiz fısıltılar neyi paylaşıyor neyi dillendiriyor bu yaralar
bu dilsiz kullar ah!!!

ya Tanrı nasıl sabrediyor annem
nasıl nasıl

içimde koşan bu kızgın dağlar ah!
hangi denize dökülecek yüzümün kırgın yolları
dilimden savrulan bu cansız kuşları hangi güneş
hangi seher karşılayacak

içimdeki kederlere aşina
hangi iyilik şinaş ruhlar ısıtacak bu soğuk demleri
dermansız ağıtları kim dinleyecek kim çözecek düğümleri
içimi delen acıları kim bilecek kim
kim asılacak kör kuyulardan ellerime
kim kurtaracak beni annem

Tanrının unutulduğu bu lanetli uğursuz yerlerden


............





ayşe uçar
28072024
12:25