0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
249
Okunma
MÜCELLA
SİBEL KARAGÖZ
Tıkır tıkır bir sabahı işliyor
kara bir zetina makinesinde
ne umutlar, ne düşler
mavi menekşe, bir demet çiçek,
umudu düşler
Mücella dedi, bir ses, bir soluk,
kapı tıkırtısında, pencere pervazında
kimin kimsesi, bilen yok
kapı eşiğinde, bir papatya
bir umut torbası, bir bulut kümesi
Mücella, heyecanı boğazında
eli ağzında, eski kapıyı
sürgüsünden kurtardı
sonuna kadar açtı, gönlünün açkısını
bir tanır, bir tanımaz, bir kucaklaşma,
nasıl olur, sahi nasıl?
Sorular sorulara,
yitik cevaplar gökyüzünün
eksik parçalarını tamamlıyordu,
Mücella’ydı işte bir hayal kumkuması
yine el vermişti nakşın rengi ruhsarına
göğün bitip tükenmek bilmeyen mavisine,
Mücella’ydı işte mavi gözlü bir dev…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (4)
