Bu böyledir…
Yavaş yavaş silineceksin gözlerimden
Asla ben değilim,
Sensin… Sensin kaybeden!

Çünkü
On bin adımı tamamladım ben
Terledim,
Yıkandım,
Kahvaltımı da yaptım…
Sense hiç uyanmadın, yattın!

İşaret parmağın dudağımda…
Müsaade etmedin bir iki cümleme,
Bir şey söylemedin de…
Vazifem oldu:
Yolları, yüreğimi açmak…
Seninse tek bildiğin köşe bucak kaçmak!

Tesadüf karşılaşmalarımızda
Düşürüyordum gardını
Değiştiriyordum kimyanı
Belki acıyordun bana
Belki diyordun: “Ulan, adam paramparça!”

Gözlerinden okuyordum
Sevdiğini, deli gibi istediğini…
Dağ gibi sorunlar (!) varken ortada
Dönmedin sözünden, bozmadın yemini…
Ben de sustum mecburen,
Zaten ne yeriydi ne de zemini…

Bugün bir haber bekliyorum
Bir kırılım, bir dönüm noktası
Bir karar anı.
Şimdi evden çıkıyorum
Kalabalıklara karışma zamanı…

Bu, böyledir…
Tümden silineceksin gözlerimden
Asla ben değilim,
Sensin… Sensin kaybeden!