Bir tufandır dereleri tepeleri sarsan
Terk edilmiş topraklarda yoğrulur terim
Mermiler yağarken, vadilere karılır tenim
Kancık bir saldırıdır hainliğin
Dağ dağ bedeni savrulan ben olurum.


Davul zurnayla toy geleneğidir Türkün
Kına gecesinde gözü buğulu genç kızın
Asker uğurlamasında yiğit Mehmetlerin
Çeyrek asrı kahra belemiş hainliğin
Hudut hudut yüreği yakılan ben olurum.


Kim uğurlar gülücüklerle kan dolu elleri
Sırtını hangi el sıvazlar kanlı gömleğin
Nereden gelir ağır silahı, irin dolu mavzeri
Tetik çeker, katırlar taşırken vahşi zilleti
Pusu pusu künyesi düşülen ben olurum.


Eruh’un aslında daha dün değil mi tarihi
Seksen dört Ağustos takvimler gösterir on beşi
Sıcak terk ederken iklimi ayaza akşam vakti
Ar damarı yırtılır gecenin, patlatır kalleş keleşleri
Coğrafya coğrafya sinesi kavrulan ben olurum

Üzümlü, Kısıklı, Taşdelen’e saldıranlar
Tükenmiş insanlığı taş kalpli bile değildiler
Derecik’ te aynı oyun, Dağlıca ibret dersi
Aktütün’ de memlekete acı şerbeti dökerler
Karakol karakol kahpece vurulan ben olurum.


Yakın dönemlerde ara fitneyi, fesadı
İhaneti haykırır kanla suladığın toprağın tarihi
En asil evlatlarının bedenleri gübredir asaletine
Çanakkale, Sarıkamış, Sakarya, Kocatepe’de
Can can toprağa abı hayat, dökülen ben olurum.


Bilirim bu ne ilkidir ne de sonuncusu haysiyetle imtihanın
Ben silahı tutan zavallıya değil tutturana öfkeliyim
Samimiyetsiz cümleler saklı siyasi demeçlerin
Can evine verdiği hasardan şikâyetçiyim
Riyakârlıktan kelime kelime daralan ben olurum.


Kin dermem yine de bir masum varsa yarasın sarayım
Kardeşliğe ağıtlar yakarım, içte kopar ahengim
Musalla taşında bayrağa sarılı şehit bedenim
Yıldızımın beyazı al renkle donanmış, yangın yeri vatanım
Dua dua teslimiyet içinde ruhum, durulan ben olurum.


Geçer aradan bir süre, futbol, magazin vesaire
Hayat kavgası, geçim derdi, günlük siyasete
Yaşananlardan almak nasip olmaz kalıcı dersi
Her dalgasında yalnızca bir heyecan kasırgası
Yavaş yavaş, alışkanlık üzre unutan ben olurum.


Sinan YILMAZ