Küller Arasında Bir Gül

Bir zamanlar, küçük bir kasabanın kenarında, eski bir evin bahçesinde bir gül ağacı vardı. Bu gül ağacı, kasabanın en güzel çiçeklerini açar, her bahar kasabaya renk ve koku getirirdi. Ancak bir gün, büyük bir yangın çıktı ve kasabanın büyük bir kısmı kül oldu. Gül ağacı da bu yangından nasibini aldı ve sadece bir dalı hayatta kaldı.

Yangından sonra, kasabanın sakinleri evlerini yeniden inşa etmeye başladılar. Ancak, gül ağacının yanına kimse uğramıyordu. Herkes, ağacın tamamen öldüğünü düşünüyordu. Bir gün, kasabanın genç bir kızı olan Elif, yangından sonra ilk kez bahçeye gitti. Küller arasında yürürken, bir şey dikkatini çekti. Yanmış dalların arasında, küçük bir yeşil filiz belirmişti. Bu, gül ağacının hayatta kalan tek dalıydı.

Elif, bu küçük filizi gördüğünde umutla doldu. Her gün gelip filizi sulamaya başladı. Zamanla, filiz büyüdü ve yeniden çiçek açtı. Gül ağacı, yangından sonra yeniden doğmuştu. Elif, bu gül ağacının yeniden çiçek açmasını izlerken, hayatın her zaman yeniden başlayabileceğini öğrendi.

Gül ağacı, kasabanın sembolü haline geldi. Her bahar, kasaba halkı bu ağacın etrafında toplanır ve hayatın zorluklarına rağmen her zaman umut olduğunu hatırlardı. Elif, gül ağacının yanında dururken, “Küller arasında bir gül soldu, ama yeniden doğdu,” diye düşündü.