*
bazen ışıklı beyaz bir top gibiydi ay
bazen un kurabiyesine benziyordu şekli
gülümseyen bir yüz oluyordu bazen
işi gücü beni takip etmekti

akşam balkonda otururken gökyüzüne bakıp
işte derdim yine orada
ben dışarı çıkınca o da çıkıyor
babamın kocaman elinden tutup misafirliğe giderken
sık sık başımı kaldırıp gökyüzüne bakardım
benimle misafirliğe geliyor mu diye
geliyordu …

sık sık bahçeye inip
incir ağacından bahçe kapısına doğru yürürdüm
ay da benimle yürürdü
kapı ve ağaç arasında mekik dokurken
ayı şaşırtmak için aniden dururdum
ay hiç şaşırmazdı
dururdu o da benimle aynı anda

ay benim arkadaşımdı
bendim en çok sevdiği kişi
kendimle gurur duyuyordum
gökyüzündeki en belirgin ve en büyük şeydi ay
ve beni takip ediyordu
onun için ben çok özeldim

ve bir gün öğretmenimden öğrendim ki
ay dünyanın uydusuymuş
ne acı ki beni takip etmiyormuş
dahası gökyüzünde
çok büyük daha yıldızlar ve gezegenler varmış
benim gözlerim onları göremiyormuş
ne kadar küçük olduğumu anlamıştım

o an ellerime baktım, sınıfa baktım
ufacık bir şeyim ben
çok üzüldüm, sıradan, önemsiz hissetmiştim kendimi
sadece bir kişiydim
sadece bir insancık
ne ehemmiyetim olabilirdi ki
kaybolmuş gibiydim kocaman evrende
ha vardım
ha yoktum

lise çağlarında
bir insanın dünya için çok önemli olabileceğinden haberdardım
hz. muhammed ve peygamberler yol göstericiydiler
bir deniz feneri gibi
İki cihan saadetine ulaşmak için

ay onları takip etmiyordu
fakat onlar hayat yolunda insanlığa ışık tutuyorlardı
emin olduğum bir tek şey vardı
tek başına çok önemliydi her insan

benim için annem, babam çok önemliydi
sabahları selamlaştığım komşum
hastalandığımda çorba yapan arkadaşım
tarlaya tohum atan
meyve sebze satan
balık tutan insanlar çok değerliydi
bir kediyi besleyende
güvercinlere yem verende
çok yürekli insanlardı

hayat arkadaşımız bir kişidir ama bütün hayatımızı etkiler
iki çocuk yetiştiren bir anne
çok mühim üç kişi değil midir
tankın önüne yatan bir kişinin cesareti
kaç milyon insanın cesaretine denktir

on beş temmuz için
bir kişi çok önemlidir diye not düşülmeyecek mi
ya her kişi bir ben mi kaldım deseydi
vatanına saldırılınca,
sokakta başka biri daha var mıdır diye düşünmeden
evinden çıkan her bir kişi çok mühim değil midir

vatanda birlik olsun diye şehit olan birinden sonra
tüm türkiye tek vücut olmak için nasıl çırpınır
bir şehit, ülkedeki tüm iyi insanları nasıl kenetler
istiklal marşını söylerken
vurulan bir insan kaç milyon insana istiklal marşını söyletir

evlatsız olur vatansız olmaz diyen anne,
yavrusu için kaç kişilik bir acı basmıştır bağrına taş niyetine
vatan için bir bacağımı kaybetmişim ne önemi var diyen biri
kaç hainin ferini söndürür

bir kişi çok önemlidir
evinin, şehrinin, ülkesinin, dünyanın çehresini değiştirebilir
bir kişi gülümseyerek ölüme kafa tutarken
özgürlüğün candan kıymetli olduğunu ispat edebilir,
tüm dünyaya

bir kişi şahadete yürürken
konu vatansa gerisi teferruattır diye haykırabilir
bütün insanlığa
ay takip etmese de
dünya kulak tıkasa da
tek başına kalsa da

bir kişi çok önemlidir

redfer