Arafta kalmış bir yaprak,
Rüzgârla savrulur uzak.
Ne dala dönebilir, bak,
Ne toprağa sarılıp yat.

Gece sessiz, yıldızsızdır,
Yaprak düşer, umut azdır.
Gözlerimde yaşlar saklı,
Yüreğimde hüzün fazla.

Geçmişi hatırlar yalnız,
Hazanla dolar her an, iz.
Yitip giden günler gibi,
Arafta kalmak zor şimdi.

Dalında kalmak arzusu,
Toprağa düşmek korkusu.
Yaprak sarar, solgun olur,
Ama ne yapsa zor bulur.

Arafta kalmış bir yaprak,
Kimi zaman yalnız ağlar.
Geceyle dost olur bazen,
Gündüzü bekler sabreden.

Bir sonbahar rüzgârında,
Sessizlikte hüzün saklı.
Yaprağın hikayesi bu,
Arafta kalan bir aşkı.

Zaman geçer, mevsim döner,
Ama yaprak hep bekler.
Ne tam ölü, ne tam diri,
Arafta kalmış yüreği.

Gözlerinde sonbaharın,
Renkleriyle hüzünlü bak.
Arafta kalmış bir yaprak,
Yürekten kopan bir ah, yak.

alperen A.nejat-sevgi-hasret-umut