Kararmış olabilir kitap sayfaları.
Ölmüş olabilir guguklu saatin guguklusu.
Bu kadar göç alırken memleket,
Göç etmek niye.
Ama sen yine de söyleme;
“Vakit, artık sevmek için çok geç.” deme.
İmzası çürük kuşaklardan kalma,
Cümleler kurarak benden gitme.
Bahaneler buldurtma bana.
Mesela,
Yelkenler sönmüş rüzgarsızlıktan, direk kırık.
Ve geçkin kuşlar dökülmekte tek tek.
Ihlamurlar kar altında.
Vakit gitmek için çok geç.
Yok öyle esrik ayrılışlar.
Hem de gecenin bir yarısı,
Bir kuş öttü mü saat on ikiye karşı?
Sessizliğin sesi yankılanır karanlığın içinde.
Korkarsın sen karanlıktan, gitme.

Bak ışıklar sönmekte birer birer,
Vakit konuşmak için çok geç.
Kimse bir söz söylemesin şimdi.
Sadece tutsunlar birbirlerinin ellerini.
Bir karanfil inceliğinde solgun düşler,
Kalbin derinlerinde yankılanır.
Gitmek için artık çok geç.