Meğer bilememişim,
Fütursuzca çalan siren seslerinin ardında
Veda telkinlerinin bir mısra olup
Boncuk boncuk kağıdıma döküldüğünü...
Meğer anlayamaşım,
Amansızca geçen şubatların sonunda
Dizelerimin bir kör düğüm olup
Boğazımdan damla damla süzüldüğünü...
Ne yazıktır ki görememişim,
Apansız gecelerin ortasında
Dolunayların bile çaresiz kalıp
Hüzünlü bir karanlığa büründüğünü...

Ne yazıktır ki anlayamamışım
Bu şehirde bir ayrılık melteminin estiğini,
Meğer bilememişim
Bu şehirden uzak diyarlara gitsen de
İçindeki bir ukdenin seni bitirdiğini...

Meğer düşünememişim,
Sabırsızca çalkalanan denizlerin kıyısında
Kirpi duvarların bir feryat olup
Gizli gizli endamımı çürüttüğünü...
Meğer fark edememişim,
Kayıtsızca batan güneşin ufuklarında
Mahmur bir bestenin peyda olup
Sessiz sedasız bir yıldızı söndürdüğünü...
Ne yazıktır ki unutamamışım,
Pervasız adımlarımı bıraktığım kaldırımlarda
Ayak izlerimin göz yaşlarıyla yıkanıp
Şu canım denizin serin sularında öldüğünü...

Ne yazıktır ki anlayamamışım
Bu şehirde yarım hikayelerin kaldığını,
Meğer bilememişim
Bu şehirde hikayeleri tamamlasan da
Bir gece yarısı sayfaların ateşe atıldığını...