Sonu olmayan hikayelerin pazarında,
Satılmıştı dert yüklü aşkın masumiyeti.
Yangınlar arasında kalan benliğimdi.
İbrahim değilim ki;
Taşısın karınca suyu yangınıma.
Musab gibiyim...
Kefensiz defnedildim; Yaşamın son satırına.

Omzuna bahar konmuş ayrılığı araladım pencereden.
Gözlerinde hayatı besteledigim kadın;
Nakarattı nefesin bu son şarkıma.
Sana hıçkırışlardan besteledim haykırışlarımı.
Son bir vedayla bak,
Mutluluğu çalınan gülüşüme .
Bir veda kondurdum yanağına
Elveda...
"El" vefasız bir ayrılığı dolasada olur diline

Aştan giderken ,Aşkın son satırında.
İdam mahkumu hüzünlerin Kesildi bilekleri.
Aşk kaybından ayrılık düşerken mecnuna
Uğruna Dağlar delinen şirin üfledi; sûr’u
Aşın kıyameti koptu
Ayrılık çaldı kapısını
Bir elveda kaldı dilimde.
Kapandı sayfaları âmelin.

Serdar Özyanız