Gecenin yarı çıplak karanlığı aralandı Bulutların arasından
Ay parlıyordu g/özümde
Kalbimden besteledim hüzünleri
Düştüm toprağın siğnesine.

Dilim sükut söylemez.
Yangın tam içinde Filistinin
Katilin parmakları kan izi...
"Kefen" Kan izi...
Kurumaz şehidin yarası.
Bir yas düştü ocağına ümmetin
Ümmetki;
Kapalı gözlü,Sağır kulaklı.

Hâkkâ uzanırken minik çocukların elleri
Kim bilir...;
En son kaç lokma geçti boğazdan
Yarı tok...Yarı aç bedenleri
Terk edilmiş bakışları ölüme
Susus çöl kumları
Yürüyen alev
Gövdesi parçalandı şehidin
Bir tutam yaşı düştü gözümün payına.

Sağır bir kulak görmeyen bir göz
Açılmaz perdeleri göğün
Sen ki Arap topluluğu petrolüle övün.

Söndürün ışığını kudüsün
Ümmete iman gerek yükselmek için.
Bir taş.. Üzerine koydum duaları
Ulaşırmı Sidretü’l-münteha’ya
Son bir yakarış aralansın perdeler.
Açılsın kapıları göğün
Bir dua kaldı dilinde
Birde göğe uzanan
"YANIK" şehadet parmağı.


Serdar Özyanız