Boşalıveriyor yüreğimin orta yerine
Sağnak sağnak
Z/amansız düşen yağmurlar
Sen gelmişsen diye uyanıyorum
Gözlerin karşımda... bulut bulut
Oysa bir düşün, düşüşüne kapılmışım meğerse
İşte o an, kırılıyor u/mutsuz denilen
Yüreğimin kırılsamalarına yenik ben
Anlıyorum ki ; kalmamış dayandığım
Ağladığım sabır taşları çatlamış

Soruyorlar seni, durup dalıyorum derine
Ne ki bu keder, bunca hicran niçin diye
Yine yanık bir türküyle adın düşüyor o an
Düşüncelerimdeki senle y/anıyorum
Bir tüten yangının son külüne kadar... ben
Anlıyorum ki ; Güneş’ten yana olsun hasretin

Yokluğunla yitirdimse tüm varlığımı
Varlığına adaklar adadım artık gel
Ama biliyorum ki geleceksin... zira inandım
Yüce Rabbime ki
O ( c c ) kimseyi ezmez ağır yükler altında
Kendimi avutup, biraz da çocuklar gibi bekliyorum
İnanıyorum ki gelecek ve baharı getireceksin
Penceremdeki sonbahar esintilerini kovup
Müjde kuşlarını kucaklayacağım
Bilmem ki nasıl anlatayım bu kutlu günü
Ben ki ; secdesiyim o yüce aşka !
Böylesine kapanıpta... ne diyeyim başka !

S/aklımdasın
Gecemde baktığım gökyüzümde
Fırat kıyılarının her kum tanesinde
Burnumdan gitmeyen
O yemyeşil suyunun cennet kokusunda
Seccademe oturup ellerimi Rabbime açtığımda
Yüreğimin her köşesinde
S/aklımdasın... beynimin her kıvrımında
Her dinlediğim şarkım sensin
Ne yapsam etsem de ; Dinmiyor kalp sızım !
Anlam katan her köşeye koşuyorumda
Yine anlamsızım

Ne yapsam da acıtıyor her zerremi hasretin
Teselliler yetmiyor
Kalbimdeki simsiyah gecelerin
Hem de senin kasvetin
Borana sığmıyor, karlar serinletmiyor
Şahittir bak tüm yıldızlar uykusuz gözlerimin
Çektiği bunca gama ve kedere
Bilmem ki daha nasıl söylenir ayrılığa
Bunca şiir bunca sözler
Sanki depremler ortasındayım
Topraklar yağar dünyama
Sende pranga, bende lal yürek
Söylesem anlamıyor
Sussam zerrelerim daralıyor

Günay Koçak

12. 06. 2024