1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
206
Okunma
Öyle hemen değil
Yavaş yavaş alıştırdım kendimi
Korkularımla yaşamaya.
Kaygılarımın varlığına aldırış bile etmeden
İnadına etrafa neşeli görünmeye
Durup dururken de değil
Hissede hissede
Dinleye dinleye
Yaylanın rüzgarını.
Artık başka umutlar aramaya
Alıştırdım kendimi
Yapamam, edemem dediğim şeylere
Gözüm kapalı gidebiliyorum
Zaman, en büyük ilaçmış meğer
Zamanla alıştırdım kendimi
Bir yerlerden teselli bulmaya
Banane demeden
Anlayış kavramımın kuvvetlenmesine.
Onca feleğin tokadını yedikten sonra
Onca eziyetler gördükten sonra
Lastiği patlamış arabayı sürdükten sonra
Her yolu keskin virajla dönmeyi öğrendim
15.09.2023
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz