Adımlarını dikkatli atıyor

Adama bak, yürüyor be yürüyor.

Düşmemek için itina ediyor

Adama bak, yürüyor be yürüyor.



Yokuş aşağı yol, kaymak üzere

Kar yağmıştı, buz tutmuştu bir kere

Mevsimlerden de kış’tı buna göre

Adama bak, yürüyor be yürüyor.



Ne yapsın, düşse kolu kırılacak

Şu yol da ne zaman yarı olacak ?

Er veya geç okuluna varacak

Adama bak, yürüyor be yürüyor.



Önüne baka baka bak gidiyor

Etraftan gelen sesi hiç duymuyor

Bastığı yer olmamış mı, saymıyor

Adama bak, yürüyor be yürüyor.



Yanından geçenler hep hızlı geçti

Muzaffer Abi kenarda çay içti

Güldürdü beni, patlattı espri

Adama bak, yürüyor be yürüyor.



11.06.2024



Not : Bundan iki sene önce kış mevsimiydi. Ben, yokuş aşağıya doğru yavaş adımlarla okula doğru gidiyordum. Malum, bizim oturduğumuz yer çok tepelikteydi. Kar yağıp dinmişti ama her yer buzlanmıştı biraz. Düşmemek için akla karayı seçiyordum. O sırada bakkallara ekmek dağıtan fırıncı Muzaffer Abi, kenarda beni izliyormuş. Elinde çay bardağı, çay molası vermiş besbelli. Bana: ’Adama bak, yürüyor be yürüyor’ diye seslendi. Ben de: Yere sağlam basmak gerek Muzaffer abi diye karşılık vermiştim. Şimdi o aklıma geldi, hemen yazayım dedim daha fazla bu ilham gitmeden.