Yapayalnız
Günbatımında solgun güneş pencereme vuruyorken.
Uzaklarda bir şarkı çalıyor eskilerden.
Kulağımda tanıdık dizeler yankılanıyorken.
Gözlerimde hayalin  canlanıverdi.
Terk edilmiş bu sahil kasabasında.
Zeytin ağacımın yaprakları bir bir soldu .
Yokluğun gelir aklıma boynum bükülür .
Körfezin serin  tuzlu sularında .
Çakıl taşı sektiriyorum saymadan.
Ellerim elinden yoksun kıyında umutsuzca dolaşıyorum.
Yüreğime düşürdüğün ateş bedenimi yakıyor.
Parmaklarım hiç olmadığı kadar nikotin kokuyor.
Güneşte senin gibi beni acımazsızca terk etti .
Karanlık şehrin  üstüne  çöküyorken.
Yalnızlığım yoldaşım oldu sessizce  etrafımı sarmakta.
Gecenin karanlığında gözlerim gökyüzünde
Umutsuzca ellerim uzanır boşluğa yıldızımızı arıyor.
Sahil sessizliğe çekilmiş
Serin sonbahar akşamı kayalıklar suskun.
Sarı çiçeklerinin boynu bükük papatyalar kurudu.
Karşılık beklemiyorum artık sessiz duvarlardan.
Söylediklerim odada yankılanır sensiz.
Gecenin ayrılık saatinde içim acıyor.
Resimlerine bakınca göz yaşlarım akar durur.
Beni terk ettiğin kayalıklardayım üşüdüm bedenim titrek.
Gün ağarırken bedenim yorgun.
Sensiz yapayalnız doğan güneşi karşılar yüreğim.E.Balta