Uzun ve sessiz rüyaların içine düşen yaşam
Sadece sevdiğimiz zamanlara taşıyorsa bedeni
Hayata dokunmak için mi sürekli uyur insan...


Kalbimi derin kaz mezarcı
Alışkanlıklar duru bir yalnızlığın miladı olsun

...’İ!’di yaşam
İmlenir akşam
Bir göz kırpığı serhat
Ufku zorlar serazat
İkrar eyler yıldızlar
Ağırlaşır serenat

Eskinin dinlenmiş derinliğinde
Hüznü defile eden güzellinle
Define bulmuş gibi aklımı al götür yine

Asrın ardına doğru
Bükülüp dökülen
Su gibi
Yahya Kemal’in kalemi
’O’nun ismiyle sesi
’artık meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan’
Ardına bakmadan
Görmesi zor uzaklara taşır beni

Göçebe kahkahaların huzursuzluğu var içimde
İç geceden fener gözlü bir çocuk koşar peşimden
Gece ve sen
Tek hatıram
Yalnızlıkları örten günle
Düşer şehre
Gölgelerin içinde çoğalan başıboş bedenler izsiz yürür her yanımdan
İçine
İçime
İçinden
Geçer gider
Kimseye değmeden

Hiç kesmeye...