Yalnızlığın Busesi
Gecenin koynuna inceden sızar
Karanlığı öpüp bir güzel süzer Nefesi boynunda dolaşır gezer Yalnızlık busesi seni bitirir Hasretin rengini, coşturup durur Tenhaydı vakitler sevişen nerde Gönüle sığmayıp çekiyor perde Yalnızlıkla derin uykulu yerde Yalnızlık busesi seni bitirir Tutkunun rengini susturup durur Hani o sevenler nerdeler şimdi Gönülden yaşları silenler kimdi Ruhumu kemiren kanımı emdi Yalnızlık busesi seni bitirir Saçının rengini yoldurup durur Bir sabah güneşi vururken cama Gönülden gözlersin yolunu ama Ah çekip beklersen yaptırır yama Yalnızlık busesi seni bitirir Yüzünün rengini soldurup durur Turgay Parlakyıldız |