Ey Türk; olduğun yerde, ebediyen beklerim.
Yeter ki bir hiçliğe gitmesin emeklerim.

Semaya yükselen el, sanma ki mühim değil,
Benim olduğum yerde, sadece Hakk’a eğil.

Yürüdüğün yolları, bırak da gölgen açsın,
Ne kadar yürüsen de bir bayrağa muhtaçsın.

Olur da zulümlere karışırsa zaferin,
Tarihin hüsran olur, yad olur muzafferin.

Unutma kızıllığım, kırmızı değil kandır.
Dalgalanan ben değil, Muhammed’dir, Hakan’dır.

Vatan dediğin ancak, vilayete bölünür,
Bayrak için yaşanır, bayrak için ölünür.

Kahramanlar doğmalı, yine her seferinde,
Amenna demeliler “Kıyamet Seferi” nde.

Anaların kızların, bir gün ahı olmasın,
Beni tutan ellerin, bir günahı olmasın.

Duyulsun bu ihtarım, yemini olsun Türk’ün,
Yankılansın aleme, şanlı destanın, türkün.

Duaların ardında, ne gelirse aşarım,
Unutma ki sadece, sen yaşarsan yaşarım.

İsmail Taha Çelik