3
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
360
Okunma
İsyanım yoktur hâşâ, ne verdinse kabûlüm
Allah’ım benim derdim, İslâma olan zûlüm.
Doğarken başladı bu yolculuğum
Yavaş yavaş sona doğru yaklaştı.
Tek günahsız yıllarım, çocukluğum
Ulaşamam artık çok uzaklaştı.
Durmuyor hayatım, ilerlemekte
Kalbimde nedâmet, günâhlar cepte
İşaretler bir bir alarm vermekte
Göz bulandı, siyah saçlar aklaştı.
Dolaşırken sona doğru ayaklar
Arada bir ecel kapımı yoklar
Kaldırılır ruha konan yasaklar
Bu sırra nefesi biten ulaştı...
At rüzgâra ne var, ne yok savrulsun
Bırak yüklerini belin doğrulsun
Gönül, ruhundaki sular durulsun
Alnına yazılan kara aklaştı.
Ömür mevsiminde geldi son evre
Ruhumu bir hüzün sardı ne çare
Allah’ım yardım et, kulun biçare
Nûrfânî’nin derdi boyunu aştı...
Nûriye Akyol /30/Ekim/2021
Görsel alıntıdır
5.0
100% (14)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz