Sokaklardan yazıyorum sana
Uyku tutmayan sokak lambalarının altından
Dost gecelerden sesleniyorum
Çok şeyler değişti, yüreğim bilsen
Duygular düşünceler ki anlatamam
Kapkara yazıyorum siyahımsı gecede
Onmaz bir yara içimde
Gecelerin koynunda bir başıma kanıyorum

Şimdi bir deli tambur bağırıyor yalnızlığımı
Yağmurlar iliklerime dek ıslatıyor
Acı yüklü plaklar dönüyor
Yürek odalarımda
Karanlığın ortasında beklerken uykusuz
Bir uzanabilsem tutabilsem ellerini
Bastırsam yangın yüreğime ah !

Ve mutsuzluğun köşebaşlarında
Nöbet nöbet acılar
Sıcacık bir uykunun,renkli bir rüyanın
Resmini çiziyorum ufuklara
Hangi duvara dayansam yıkılıyor
Şafakları beklerken yorgun bedenim
Yüreğimde dinamitler patlıyor

Vurdukça vuruyorum kalbimi kaldırımlara
Tüm şiirlerimi yıldızlara okuyorum
Sıcacık korkusuz mışıl mışıl bir dünya
Arıyorum rüyalardan rüyalara koşan
Hayal ediyorum Alis’in dünyasını
Bir kibritçi kızım şimdi
Isınmak için yakıyorum
İçimin kül yığınında bir kıvılcım arıyorum
Bir de sıcak ev korkusuz, hayalimdeki

Kırık mektuplarıma burada son verirken
Bir şarkı patlatıyor garibin biri
Bir şarkı
Gecenin tam orta yerinde
Acıyor gözlerim
Bir gazel bir ağıt gibi
Böyle yaşamak
Karanlıklarında hep acılar,hep acılar


Günay Koçak

23.02.2023

14. 05. 2024

Deprem günlerinden yeniden