Aşkın karabatağı imgeler denizinden vazgeçiş değil asla
İçine düşülesi o devasa ateş
Belki de bir reddediliş
Sözcükler iken tohum misali
Toprağa ektiğim
Duygularsa s/onsuz bir minvalde ve de meyyalde
Hükümranlığında yüce Rabbin
Huzura dair bir arayış
Serzenişten çok uzak
Asla da külfet değilken sevgi
Ve işte
Ve işte, azizim
Hayatın merhalesi

Düş dökümlü etekleri güneşin
Cenk eden
Celp eden
Rahmetin sağanağına doymadığım kadar
Bir o kadar ölümle sevişen ömür
Ve kaidesi insanlığın
Sonsuzluğa zimmetli bir yakarış
Salkım saçak
Olsa ne ki duyguları

İhbar ettim edeli ziynetimi
İbraz ettiğim iken sevgimi
Varsın çiğnesin zalim ve iblis, cesedimi
Ben elbet yeniden doğacağım:
Külümden sökün eden
Mademki bir gülüm ben
İşte hüznümün ihya ettiği devasa derinliğin
Saf tuttuğum kadar saflığın
Sonsuzluğa zimmetli
Bazen otağı kurduğum göğün bulutu
Bazense çöktüğüm yerküre.

Çözeltiler
Özentiler
Çözümsüz addedilen ne varsa
Elbet aşkın durağında kayıtlı ibareler
Bir yer
Bir gök
Kavuşamadığı kadar birbirine
Kavuşacağımdan yana şüphem yok
Mademki dirlik ve dinginliktir tek sırdaş yüreğime.

Aşkın merhalesi
Tutuşan şanımın yankısı
Bazen bir nida
Bazen bir fısıltı
Tüm cihan tanık metanetime
Ve dirayetim
Ve sancağım
Ve asaletim
Azıcık asi olsa ne ki yüreğimde esen
Rüzgârın
Tutamağıdır elbet hayata
Tutuklu kaldığım bir bedenden yana
Yok iken derdim
Aza kanaat eden ruhum
Tevekkül yüklü yüreğim
Bir kumpas iken yaşam
Kuduran cihan ve şeytan
Azametin kölesi nefsine tapınan.

Ve de İlahi Aşkın
Tek kalesi ve kaidesi
Tapındığım
Yüce Rabbime meyyal
Kâh coşku kâh itikat kâh hemhal
Olduğum görünmez sağanak
Aşkın idamesi
Ve ifşası sözcüklerin tenimde değil tinimde
Saklı hasreti
Titrime eşlik eden hüznün kalesi…

Rengimle
Ulaştığım O Ulvi Rakım
Hem beyaz
Hem şeffaf
Hem de topak topak
Toprağın çağırdığı
Tek hamlede de ölmez iken insan
Varsın şerh düşsün şeytan
Nasıl ki isyandır kalesi
Nasıl ki metruktür karanlık yüreği
Ve de cehaleti ile
Varsın meydan okusun masumiyete
Yağdığı kadar rahmet
Yağmalansa ne ki yürek?

Yâdımda saklı tek teselli
Tecelli edecek İlahi Adaletin sancağı
Bir kuram değil
Bir kurum belki de
Karanlığın değil asla
Aydınlıktır yüreği
İhlaslı kulun idamesi
Yeter ki kabul görsün
Dergâhında Rabbin
Mevcut ne varsa olası
Onamı hayatın sevgi iken de tek kutsalı
Mazlum ve zalim
Masum ve solgun yüreği
İhya edecektir elbet gün ışığı
İnancın arifesi ve sonrası
Aşk iken hem de İlahi Aşk, Müminin tek şiarı
Erdiği kadar hidayete…