Azabın ertesi
Ölüm öncesi
Uykunun bekçisi
Sızan yalnızlığım
Sızı içinde kahrımda yaşattığım
Ne yalanım ne cennet ne cinnet ne de sıradan
Sıra dışılığımsa beşinci mevsime
Tekabül eden
Hüzünlü reçine tadında bir seviş
Hem metruk
Hem meczup
Hem muğlak
Gidişatın sancısı
Göremediğim aydınlığı
Boca etsinde diye yüce Tanrı

İşinin ehli bir nefer olabilirdim
İçimde gömü
Ruhumda sancı
Yüreğimse alabildiğine yamalı
Ve ben yaralarımı sevdim
Bir de annemi…

Tadı yoktu içilen ilacın
Sadece derman olsun diye
Ağzına annemin tıkıştırdığım
Bir hare
Bir hale
Bir de rahle
Varım yoğum serili
Acının kibri
Yalnızlığın ölüme koştuğu şirki
Sonlandırsın yeter ki Huda.

Azat edilesi bir kuş ürkekliğinde
Zindanımı da sevdim hücre hapsimi de
Günbegün ölen hücrelerim
Yeter ki:
Yansın diye ömrün meşalesi
Top yekûn firar ettiğimdi hem:
Mesken mi?
Mabet mi?
Mahrem alabildiğine matemi
Ruhuma sıkan bir vecize.

Ölümle sürtüşen hayallerim
Kapı dışarı edildiğim
Kimse baş koyduğum
Sevginin muadili
Bense sevdiğim kadar sevilmemiştim

Sözcüklerdi cübbem
Cüssemse ne ki ne?
Yarıladığım ömür ve çeyrek aklım
Namı almış yürümüş iken efkârın
Hazanın ertesi
Solduğum kabrimde
Nüksetsin diye aydınlık
Yeter ki diri dingin kalsın annemin bedeni

Nefesi yitik
Sancısı sonsuz
Semada saklı sırlar gibi
Sırra kadem basarken mutluluk
Bense seyyah bir yürek
Seferisi ise söküklerini diktiğim hayat
Şifası Rabbimden
Şiarım umut ve inanç iken ezelden

İade-i itibarı ömrün
Sözcüklerse vurgun yediğim
Bir mizansende saklı yorgun belleğim
Ve suskun nidalarım
Aşkın künyesinde salınan bir derviş
Fikrime eş düşerken zikrim
Ve alt edemediğim zihin gücüm
Yeter ki kol kanat gersin Rabbim

Şimdimden sökün edebilirim hem de ansızın
Yarınlar iken muadilim
Sevebilirdim hani diğer âlemi
Yeter ki yalnız kalmasın yetim benliğim
Yatıya kalan hüzün
İstişarede iken
Hayallerim ve vurucu timlerin
Eşkâlini şiir b/ellediğim
Hayatı ise umutla şimdilerde hüzünle kürediğim
Ve küskünüm yıldızlara
Naralar atan tüm kaymış yolculara
Yolcu yolunda gerek olmasın da
Yeter ki Kara Melek uğramasın buralara


Semadayım
Şiarım iken mealimde saklı bunca gizem
Titrim
Ve tinim
Ve yorgun hayallerim
Yeter ki sonlanmasın bu masal
Hemhal
Olduğum kadar hüzünle
Hamt ettiğimden de öte
Ruhum ve ufkum ve uçuşan nurum
Paspal bir gölgeden uzak
İhtiva ettiğim yalnızlığımla
İstişare ettiğim kadar da iç sesimle

Beni bilen biri var mademki
Dinmeden bu yürek esintisi
Racon kesen hüzne serzenişim
Rengimde saklı külüm
Rakımı olmasın yeter ki ölümü
İnzivada geçen ömrü
Güdülediğim kadar
Gücümden firar
Eden sözcüklerim pürü pak göğün
Piri iken ümidin

Rabbim tek Sırdaşım, dayanağım
Sağım solum ve önüm arkam
Dualarımda saklı annem
Elimden eline uzanan
O kader çizgisi
Yeter ki düşmesin boşluğa
Hayatın nakaratı ve güftesi
Elem yüklü coğrafyam
Sona da meyletmesin asla
Dinmeyen bu rüzgâr…