MÜSVEDDE GÖNLÜM
Karalıyorum müsvedde olmuş gönlümü aşk kalemiyle
Silinmiş yazıların üstüne bir çizgi daha çekmek hevesiyle

Adını yazıp sildikçe paragrafın başına
Satır satır atlıyorum üzerinden çizgiler geçsin diye

Silgi olmuş hislerim kalın puntoları kazırken mazi satırında
Yeni sayfalar açsın umudunu taşıyor kalemim yazdıkça

İsimler silinmiş hisler kazınmış yırtılacak sanki kağıt
Baktıkça sinemde yükseliyor kendiliğinden bir ağıt

Yorgun kalem, bıkkın zemin aşktan neden hep çekiyor
Küheylan olan nefsin terkisinden yavaş yavaş iniyor

Keşkeler savruluyor yazdıkça kalemin ucundan sağa sola
Yorgun kalem neylesin oyuncak olmuş densiz gönlün avucunda

Demlenmiş çay dökülmüş satırların üzerine bardaktan
Kahve kokusunda sinmiş çıkmıyor karalanmış yapraktan

O mahrem koku kalmamış uçmuş silindikçe sinesinden
Methiyeleri çürütmüş reddiyeler çizildikçe elinden

Yazan kim?
Ya silen!

Çalan kanun hangi aşkı terennüm eder böyle
İçli keman hangi hüznü haykırırsın sen söyle

Aşka hançer sokan kalem hangi şairin elindeydi
Mecnun ile leyla kim bilir belki bir vesveseydi

Nedim nerden alırdı mürekkebi nehirden mi acep
Yetmedi diyeceklerime ne zaman ne bir hokka mürekkep

Baharı müjdeleyen bir gelişi yansıtıyor sanki aynalar
Kalemin gölgesi belki sadece yazdığı kadar.

Eyy adı defalarca hoyratça karalanmış sevgili
Adını varlığını hasretini arzulamaktan başka ne var eder beni…