0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
504
Okunma
ÖLÜM
Bırakıldım karanlık dehlize indikçe indim
Mekansız mekanda! yoktu ben ve bedenim
Ruhum muydu düşünen, yoksa kelimeler mi?
Gören gözüm müydü! yoksa gönlüm mü?
Üstünde gezdiğim toprak şimdi yorganım
Deryaya fırlatıp sektirdiğim taşlar yastığım
Dalına çıktığım ağaçlar başımda dikilir
Siyah bin bir rengiyle karanlıkta, gece irkilir
Seher vakti ses verirdi aksamadan saatim
Yelkovan durmuş, akrep kırık hani akıp giden vaktim?
Yapraklarını koparan yok duvarımda ıssız takvim
İdrakim bedenim gibi donuk, sınırsız artık vaktim
Tadı zehir, zevki ıstırapmış yalan dünyanın
Eyvah! bitti artık peşinden koştuğum yalanın
Neye yarar yaşarken övülmüşsün
Komşularına bir bak! Eyvah ki ölmüşsün!
Birkaç dost tarafından gömülmüşsün
Yaratıldığın toprakla nihayet örtülmüşsün...
5.0
100% (2)
