ya
yangında
odunum
demek
yakıyorum
ateşler
İçinde
birini
ya da
yangınım da
odun.
demek
yanıyorum
biri
için
diye
seslendim
sen
giderken
omuzlarına
savurarak
kelimelerimi
yüreğindeki
geçmişin
üstüne
sinmiş
külünü
savurup 
tersiyle
parmaklarımın.
içimi
sana
saklıyor
hacimler
açıyorken
sana
sadece
sana
sen
uyuyor
ve
gün
batıyordu.
hatırlıyorumda
şimşekler
çakarken
tenimde
gürültülerden
sonra
notaların
Sİ’ye
vuran
ara
nameleri
eşliğinde
sen
bana
yokluktan
geliyordun.
yüreğinde
düş
bozumları
avuç
içlerinde
ateşin
çocukları
ve
ayak
parmak
uçlarından
saçının
her
bir
teline
kadar
ten
yangınları
ki
çıkmaz
patikalarında
önde
atlılar
dil
bilmez
kavimler
ve
sen,
kuytularının
derinliğindeydin
bir
karınca
yuvasında
gök
yüzünün
nabzında.
ve
dahası
sevgilim
olmayan
sevgili
aşk
düşse
ne
olmuş
gözünden
dünya
yıkılmışken
içime..
böyle
ne
vakit 
bebekleri
gözlerimin
büyüse 
hücreleriM
genleşiyordu
aşka... 
ahh
gözümde
hasretin
kaldı.
tenimde
hararetin..
sen,
geldin
ve
dokundun
yüreğime.
işgal
ettin
yer
buldun.
ben,
unuttum
sonunu
sana
anlatacağım
masalın.
sen,
sarmaşık
istedin
bahçemden
ben,
dolaştım
içime..



(.
.
.)